مقایسه ی سیستم های دیجیتال cbct, ccd, psp در تشخیص ضایعات دمینرالیزه ی بین دندانی

مقدمه: جهت کشف پوسیدگی های دندانی می توان از سیستم های رادیوگرافی های دیجیتال که دارای مزیت کاهش میزان اکسپوژر بیمار است، استفاده کرد. هدف از این مطالعه مقایسه بین سیستم های تصویربرداری cone beam computed photo stimulable phosphor plate, tomography  وcharge coupled device در تشخیص ضایعات دمینرالیزه بین دندانی است. مواد و روش ها: در این مطالعه ی تحلیلی مقطعی که در آزمایشگاه انجام شد،60 دندان کشیده شده انسانی با سطوح سالم مزیال ودیستال انتخاب شدند. با فرز روند ¼ با قطر (5/0 میلی متر) حفره هایی به عمق 25/0 میلی متر بر روی 15سطح دندانی درست آپیکالی تر از ناحیه تماس دندانی وبا فرز روند ½ با قطر 6/0 میلیمتر حفراتی با عمق 3/0 میلی متر بر روی 15 سطح و با  فرز روند 1 حفراتی با عمق 4/0 میلیمتر بر روی 15 سطح دندان ایجاد شد. دندان ها در گروه های 3 تایی در بلوک مومی مانت شدند. رادیوگرافی از دندان ها بوسیله ی سیستم های cbct، psp و ccd در شرایط استاندارد گرفته شد و تصاویر توسط رادیولوژیست دهان جهت تشخیص ضایعات پروگزیمال در دو مرحله زمانی با فاصله ی 3 هفته مشاهده شد. سپس، حساسیت و ویژگی تصاویر مورد محاسبه قرارگرفت و بررسی آماری با استفاده از آزمون کوکران انجام شد. در این مطالعه از نرم افزارspss  نسخه 20 استفاده شد (05/0=α). یافته ها: حساسیت سیستم های cbct،psp و ccd جهت تشخیص ضایعات با عمق کوچک (m25/0– incipient) به ترتیب 100، 3/93 و7/86 درصد بود (22/0(p= و جهت تشخیص ضایعات با عمق های بیشتر یکسان (100 درصد) بود. در مجموع توافق بالا بین تمام سیستم های رادیوگرافی و استاندارد طلایی در تشخیص ضایعات با عمق های مختلف وجود داشت (4/94 درصدccd= و100 درصد=cbct و psp). ویژگی هر سه نوع سیستم 100 درصد گزارش شد. نتیجه گیری: با در نظر گرفتن محدودیت های پژهش فعلی، در تشخیص ضایعات دمینرالیزه با عمق های متفاوت برتری در حساسیت سه سیستم cbct،psp و ccd وجود ندارد و ویژگی هر سه سیستم یکسان به نظر می رسد.